O nas

Gromadzimy się na cichej modlitwie w duchu karmelitańskim. Świadomi, że droga do głębokiego życia, do świętości, prowadzi przez modlitwę, staramy się jej uczyć wciąż na nowo, poznawać jej bogactwo w teorii i praktyce. A że modlitwy nie da się oddzielić od życia, szukamy również podpowiedzi, jak ulepszać nasze życie.

Tę wędrówkę wewnętrzną podejmujemy w dobrym towarzystwie świętych Karmelu, karmiąc się ich nauką, ale również we wspólnocie osób mających podobne pragnienia.

Św. Teresa od Jezusa uważała za wielkie nieszczęście bycie osamotnionym wśród tak wielu niebezpieczeństw świata, dlatego mocno zachęcała osoby, które praktykują ten rodzaj modlitwy, do przyjaźni:

Radziłabym każdemu, kto się oddaje modlitwie wewnętrznej, aby zwłaszcza z początku starał się o przyjaźń i towarzystwo z tymi, którzy podobnie ćwiczą się w rozmyślaniu. Jest to rzecz w największym stopniu pożyteczna, choćby tylko, dlatego, że wtedy jeden drugiego swoją modlitwą wspomaga. Jeśli w zabiegach czysto ziemskich ludzie szukają sobie przyjaciół dla wzajemnej uciechy, nie rozumiem doprawdy, dlaczego by temu, kto szczerze zaczyna służyć Bogu i miłować Go, nie było wolno mieć powiernika lub kilku dobranych przyjaciół i zwierzać się im z tych pociech, czy też trudności, jakich niechybnie musi doznać każdy, kto się oddaje modlitwie wewnętrznej. (Św. Teresa od Jezusa, Księga życia, 7, 20.)