Dom Rekolekcyjny
Dom Rekolekcyjny Karmelitów Bosych w Wadowicach rozpoczął działalność w 2005 roku. Zajmuje on przestronny 5-poziomowy budynek dawnego karmelitańskiego Niższego Seminarium, które w 1992 roku przekształciło się w katolickie Liceum Ogólnokształcące im. Św. Rafała Kalinowskiego. Przed 16 laty, po generalnym remoncie budynku, Dom przyjął swoich pierwszych Gości. Od tego czasu nasza wadowicka Górka stała się jedną z beskidzkich przystani dla licznych pielgrzymek, ruchów, stowarzyszeń i wspólnot. Dom Rekolekcyjny pragnie być miejscem gościnnym i stanowić dobrą przestrzeń do formacji ludzkiej, duchowego wzrostu i pogłębiania więzi z Panem Bogiem. Jego formacyjna, wychowawcza i „lecznicza” misja inspiruje się wieloletnią obecnością Niższego Seminarium i szpitala.
Częstymi gośćmi Domu Rekolekcyjnego są wspólnoty Domowego Kościoła, zaprzyjaźnione grupy parafialne, różne wspólnoty zakonne i wspólnoty Drogi Neokatechumenalnej. Swoje rekolekcje, dni skupienia i warsztaty przeżywają także szkoły Nowej Ewangelizacji, różne wspólnoty małżeńskie, Mężczyźni św. Józefa i wiele innych. Często w ośrodku zatrzymują się grupy pielgrzymujące do Sanktuarium św. Józefa, ale także grupy turystyczne, stowarzyszenia i fundacje. W ciągu roku szkolnego Dom Rekolekcyjny gości również dzieci i młodzież szkolną w ramach zielonych szkół, rekolekcji czy zwyczajnych wycieczek krajoznawczych.
Ośrodek posiada wewnętrzną kaplicę, jadalnię, trzy kawiarenki, czytelnię, taras, trzy sale konferencyjne oraz rozległy ogród. Maksymalnie Dom Rekolekcyjny może pomieścić aż 137 osób. Serdecznie zapraszamy do przyjazdu!
Dane kontaktowe Domu Rekolekcyjnego:
www.domrekolekcyjny.pl
recepcja@domrekolekcyjny.pl
600 926 987
Adres:
ul. Karmelicka 24
34-100 Wadowice
NIP: 551-263-58-56
Nr konta bankowego:
Bank BGŻ BNP Paribas 80 1600 1462 1877 0735 0000 0001
Historia naszego Domu jest nierozerwalnie związana z historią wadowickiego klasztoru karmelitańskiego. Karmelici bosi przybyli do Wadowic w celu fundacji nowego domu zakonnego i pozyskania nowych powołań. Warto nadmienić, że w mieście Jana Pawła II już od 1866 roku istniało bardzo dobre gimnazjum. Ponadto z pobliskich okolic pochodził znaczny odsetek duchowieństwa diecezjalnego. Istniała więc uzasadniona nadzieja, że również dla karmelitańskiego seminarium nie zabraknie dobrych kandydatów. Pierwszym przełożonym nowej wspólnoty został o. Rafał Kalinowski. 1 sierpnia 1892 roku przybył on do Wadowic. Przypuszczalnie właśnie z inicjatywy o. Rafała patronem domu, znajdującego się przy dzisiejszej ul. Wojska Polskiego, został św. Józef. Na początku 1897 roku, jeszcze podczas zimy, zaczęto zwozić materiały budowlane: kamienie, wapno i piasek. W czerwcu 1897 roku rozpoczęto kopać fundamenty pod kościół i klasztor, które będą się znajdowały w południowo-zachodnim krańcu miasta. Konsekracja kościoła odbyła się 26 sierpnia 1899 roku.
W okresie międzywojennym budynek klasztorno-seminaryjny dwukrotnie był rozbudowywany. W roku 1928 o trzynaście metrów przedłużono skrzydło zachodnie klasztoru, a w latach 1934-36 dla potrzeb prywatnego gimnazjum zbudowano nowy, obszerny budynek, podnosząc równocześnie całe zachodnie skrzydło o jedną kondygnację. W okresie obu wojen światowych życie w klasztorze uległo znacznej dezorganizacji. W 1914 roku wojsko austriackie zajęło parter i pierwsze piętro klasztoru przeznaczając je na szpital. W roku 1918, po likwidacji austriackiego szpitala wojskowego, pomieszczenia klasztorne zajęło wojsko polskie, wykorzystując je do marca 1921 roku. W roku 1939, po klęsce wrześniowej, Wadowice zostały wcielone do Rzeszy i znalazły się na granicy między Rzeszą, a Generalnym Gubernatorstwem. Pod koniec października budynek gimnazjum zajął niemiecki urząd celny. W lipcu 1942 roku zawiadomiono klasztor o przejęciu na własność Rzeszy budynków klasztornych i gospodarstwa. Klasztor stał się dzierżawcą swojej własności i był zobowiązany do płacenia czynszu dzierżawnego.
W latach 1943-1944 Niemcy zajmowali coraz to nowe pomieszczenia klasztorne. Udało się jednak uchronić zgromadzenie przed wysiedleniem. 23 stycznia 1945 roku celnicy opuścili klasztor i budynek gimnazjum. Ich miejsce zajęły oddziały niemieckie cofające się ze wschodniego frontu. Trzy dni później i one zostały zmuszone do opuszczenia miasta. „Na pożegnanie” podminowały zabudowania klasztorne. Szczęśliwie przy pomocy saperów radzieckich miny zostały unieszkodliwione. Również pociski artyleryjskie, które wpadły do kościoła podczas walki o miasto, nie wybuchły. Opuszczony przez Niemców budynek gimnazjum zajęło wojsko radzieckie: w lutym urządzono w nim szpital dla lżej rannych żołnierzy, który istniał do 9 marca. Na przełomie marca i kwietnia parter i pierwsze piętro zajmował radziecki sztab wojskowy.
Po II wojnie światowej część obecnego Domu Rekolekcyjnego przejęło państwo i przeznaczyło ją na szpital, a część odzyskało Niższe Seminarium, które z przerwami istniało aż do roku 1992. Główną misją wadowickiego klasztoru miało być kształcenie młodzieży męskiej i poszukiwanie nowych powołań dla odradzającej się polskiej prowincji Karmelu bosego. Rzeczywiście cel ten został osiągnięty: Wadowice stały się kolebką wielu karmelitańskich powołań zakonnych. Rozpowszechniany przez karmelitów bosych kult Matki Bożej Szkaplerznej i św. Józefa ściągał z okolicy tłumy ludzi na uroczystości. Kapłani, a wśród nich na pierwszym miejscu przeor – O. Rafał Kalinowski – niezmordowanie pracowali w konfesjonałach. Atmosfera eliańskiej żarliwości jaka panowała w klasztorze zapalała do pracy, a ta z kolei przynosiła wspaniałe duchowe owoce, na które nie trzeba było długo czekać.
Właśnie w tę bardzo bogatą historię wpisuje się dzisiejsza działalność naszego Domu.