Drodzy Bracia i Siostry,
drodzy Przyjaciele i Dobrodzieje Sanktuarium Świętego Józefa,

większość z Was przeżywa te najważniejsze dni roku liturgicznego w swoich domach, w gronie rodzinnym, ale może niekiedy także w samotności. Wiemy, że staracie się je przeżyć w taki sposób, aby pomimo różnych ograniczeń nie przeoczyć tego, co jest najważniejsze. A najważniejsze jest to, że oto nasz Pan Jezus Chrystus przeszedł zwycięsko przez bramę śmierci i powstaje do życia, „żyjąc i królując na wieki wieków”, jak śpiewaliśmy w orędziu wielkanocnym.

Ale zmartwychwstanie nie jest tylko wydarzeniem na pokaz. Jest wydarzeniem, którego konsekwencje są darem dla każdego z nas. Przyjmujemy je z wiarą i staramy się żyć nadzieją zmartwychwstania wszędzie tam, gdzie nas postawi Bóg w swojej opatrzności. Żyć nadzieją zmartwychwstania – w rodzinie, w pracy, w zdrowiu i chorobie, w radości i smutku, w samotności, w przeciwnościach losu. Żyć nadzieją zmartwychwstania. Nadzieją, która nie zawodzi.

Takiej nadziei życzymy Wam wszystkim. Żeby ona nie słabła, nie kruszyła się na skutek zwątpienia, zmęczenia, lęku. Żeby rosła nieustannie w Waszych sercach.

Pomimo zewnętrznych barier i ograniczeń, które nas w tych dniach oddzielają od siebie, mamy pewność, że jesteśmy jedną wspólnotą zgromadzoną wokół naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Jesteśmy Jego Kościołem. Obyśmy tę duchową naturę Kościoła w tym trudnym czasie potrafili odkryć na nowo, uchronić i na niej budować.

Życzymy Wam, żebyście trwali mężnie i z radością przy Chrystusie, czerpiąc obficie Jego łaski. Niech obdarza Was swoim błogosławieństwem, strzeże od wszelkiego zła, od choroby. Niech Was umacnia w tym, co dobre – w miłości wzajemnej w rodzinach, w cierpliwości do siebie, w gotowości wybaczania sobie. Obyśmy wszyscy jak najszybciej mogli cieszyć się wolnością od zarazy, swobodą spotykania się i poruszania.

Niech Chrystus zmartwychwstały obdarza Was wszystkich pełnią życia i prowadzi do radości nieba.

o. Grzegorz Irzyk, przeor
wraz ze wspólnotą zakonną